ابزار آپلود

18 سال از مرگ مردی که همه ی ایران او رادوست داشتند میگذرد.مردم انزلی واقعا دلتنگ آن لحظات

به یاد ماندنی هستند که اسطوره فراموش نشدنی سیروس قایقران برای آن ها رقم میزد.

سیروس قایقران مردم دیارکاسپین بود،اصلا قهرمان که چه عرض کنم پهلوان و امید یک شهر بود.

همه ی هواداران ریش سفید ملوان نقل قول میکنند ازروز های به یاد ماندنی که سیروس برای مردم

شهرش به وجود می آورد. همه میگویندکه گره گشای تیم ملوان سیروس بود و هروقت که تیم از

لحاظ فنی و روحی در تنگنا قرار میگرفت این سیروس بود که همیشه ناجی ملوان بود.سیروس فقط

در انزلی از خود خاطرات خوش به جا نگذاشت بلکه با بازی های زیبای خود و با بستن بازوبند کاپیتانی

تیم ملی در بین قلب های ملت ایران جای گرفت و محبوب قلب ها شد.اگر از منش و خاطرات خوشی

که سیروس به جای گذاشت بخواهیم بگوییم یک صفحه که هیچ در چندین جلد کتاب هم نمیتوان گنجاند.

اما سیروس جان،این روزها حال و هوای شهرمان ابری است سیروس جان هجده سال است

که هواداران ملوان دارند دلخون میخورند.هجده سال است که روز خوش تیم را به خود ندیدند.سیروس

امروز نام تو شده نردبانی برای بعضی از آقایون که به وسیله ی آن به اهدافشان میرسند و زمانی

که خرشان از پل گذشت نام ملوان و انزلی را فراموش میکنند.سیروس یادت هست که بعضی

از روزها به خاطر غیرت و تعصبی که نسبت به شهر ومردمت داشتی بازی میکردی امروز دیگر

خبری از غیرت و تعصب نیست پول است که حرف اول را میزند.سیروس رفتی و خبر نداری که

سکوهای انزلی خالی شده حتی به فکرت هم نمیرسید که باند بازی به سکوها هم راه پیدا کرده

اما چه کنیم به قول حافظ شیرازی: من از بیگانگان هرگز ننالم که هرچه با من کرد آن آشنا کرد.

ملوان دیگر درانزلی فراموش شده است.پروبال قوی سفید انزلی شکسته است هراز چند گاهی پرواز میکند

و در آسمان ها اوج میگیرد.بگذریم سیروس جان حرف زیاد است دیگر مردم شهر انزلی دلخوشی جز نام تو ندارند.

جوانان کانون فرهنگی و هنری کانون ولیعصر